معنی خودی سوز - جستجوی لغت در جدول جو

خودی سوز

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از بوی سوز — تصویر بوی سوز

ظرفی که در آن آتش می ریزند و بخور دود می کنند، آتشدان، بخوردان، عودسوز، افسونگر، پریسای، برای مثال تو پری من بوی سوزم گر بود صد بوی خوش / بوی سوزی می کنم تا بشنوم بوی تو را (ملاطغرا - لغتنامه - بوی سوز)

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از خودسوز — تصویر خودسوز

ویژگی آنچه بدون آتش روشن می شود

فرهنگ فارسی عمید

خودی خود

(خوَ / خُیِ خوَدْ / خُدْ)

بنفسه

لغت نامه دهخدا

صوفی سوز

(مِ خوا / خا)

سوزانندۀ صوفی، از پا درافکننده صوفی، مست و بیخود کننده صوفی:
شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم،
حافظ

لغت نامه دهخدا

پریخوان، بدین جهت که او وقت احضار پری چیزهای خوشبو را می سوزد، (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(خوَدْ / خُدْ بِ)

نام آتشکده ای بوده در آذربایجان. (المصادر زوزنی) (ناظم الاطباء). آنرا خودیسوز هم گویند

لغت نامه دهخدا

(طِ گِ رِ تَ / تِ)

که زود آتش گیرد. که بدون دود سوزد. هیزمی چون هیمۀ کاج که خوب و به آسانی بسوزد. مقابل بدسوز

لغت نامه دهخدا

تصویری از بوی سوز — تصویر بوی سوز

مجمر آتشدان

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از خود ساز — تصویر خود ساز

آنکه به تهذیب نفس خود کوشد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از عود سوز — تصویر عود سوز

داربو سوز مجمری که در آن عود می سوزانند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از بوی سوز — تصویر بوی سوز

مجمر، آتشدان

فرهنگ فارسی معین

آتشدان، بخوردان، عودسوز، مجمر، افسونگر، پریسای

فرهنگ واژه مترادف متضاد

شاهی، ترتیزک

فرهنگ گویش مازندرانی